ارزیابی نقش مشارکت در طرح های توسعه مناطق روستایی (بررسی موردی: طرح های تجمیع مناطق روستایی)

بحث مشارکت در دهه های اخیر در ارتباط با مسائلی مانند دموکراسی، توسعه و غیره، اهمیت بسیاری یافته است. مشارکت و توسعه روستایی، به عنوان دو عنصر مرتبط و مکمل همدیگر مطرح گردیده و افزایش میزان مشارکت در میان روستاییان، نشانه و وسیله ای برای توسعه روستایی در نظر گرفته شده است. مسأله و هدف اساسی پژوهش حاضر، ارزیابی نقش مشارکت مردم در طرح های توسعه مناطق روستایی با تأکید بر طرح تجمیع شهرک شرام (استان کرمانشاه، شهرستان پاوه، بخش نوسود) است تا با شناخت چنین مواردی، بتوان از آن برای سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های آتی برای مناطق روستایی بهره گرفت. در پژوهش حاضر، با توجه به راهبرد مشارکت در توسعه روستایی و نظریه های مربوط به توسعه روستایی مشارکتی، تبیین و ارزیابی نقش مشارکت مردم در طرح های تجمیع مناطق روستایی، مورد توجه بوده و در ادبیات و پیشینه پژوهش، تعدادی از مهم ترین منابع درباره مشارکت مردم در طرح های توسعه مناطق روستایی مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر، از نوع کاربردی و تا حدودی توصیفی بوده و تکنیک مورد استفاده مصاحبه سازمان نیافته و در بعضی موارد خاص، مشاهده و بررسی اسناد و مدارک موجود بوده است. در قسمت یافته های پژوهش مشخص گردیده است که مشارکت به معنای همکاری روستاییان در طرح های تهیه شده توسط دیگران نیست، بلکه مشارکت سطوح مختلفی دارد و مشارکت مطلوب، زمانی پدید می آید که روستاییان بتوانند در سطوح ذهنی، عینی، تصمیم گیری و اجرایی، دخالت داشته باشند. علاوه بر این، برنامه ریزی مناسب و استفاده از توانایی های روستاییان، می تواند بستر مناسبی برای موفقیت طرح های تجمیع فراهم کند. در ادامه ضمن تأیید استفاده از نظریه های مشارکت و به کارگیری نگرشی جامع و کل نگر برای تبیین نقش مشارکت مردم در طرح شهرک و طرح های مشابه با آن، توجه به راهبرد مشارکت در توسعه روستایی، و نظریه های مربوط به توسعه روستایی مشارکتی، اجتناب ناپذیر است.